Władza doskonała (?)

„Stwierdzono, że demokracja jest najgorszą formą rządu, jeśli nie liczyć wszystkich innych form, których próbowano od czasu do czasu”. To zdanie wypowiedziane przez Winstona Churchilla znajduje potwierdzenie w doświadczeniach historycznych, które dowodzą zalet systemów demokratycznych. Tylko one dają realną możliwość wyboru przez społeczeństwo swoich przedstawicieli do władz.

Oczekujemy, by władza była sprawowana przez osoby o odpowiednich cechach i kompetencjach, i właśnie takie powinny być wybierane. Już wiele wieków temu Platon, który nie był wcale zwolennikiem demokracji, stwierdził, że: „zbyt mądrzy na angażowanie się w politykę, są karani rządami głupszych”. Jednak chęć udziału w polityce wyrażana przez odpowiednich kandydatów nie jest gwarancją ich sukcesu wyborczego w starciu chociażby z populistami i demagogami potrafiącymi skutecznie manipulować częścią mniej świadomego elektoratu. Efekty takich wyborów są zawsze opłakane.

A gdyby uznać, że ludzie nie dojrzeli do samodzielnego sprawowania władzy i przekazać ją w „ręce” istoty wielokrotnie doskonalszej? Superinteligencja, a więc świadomy sztuczny umysł o inteligencji wielokrotnie przewyższającej ludzką, byłaby tu kandydatką idealną. Można oczekiwać, że taki niewyobrażalnie mądry twór tworzyłby środowisko życia najlepiej dopasowane do potrzeb i oczekiwań ludzi. Nie ma jednak wątpliwości, że superinteligencja  kierowałaby się własnym systemem wartości, który narzucałby wypływające z niego wyobrażenie świata doskonałego.

Jak wyglądałby taki świat kreowany wolą superinteligencji? Jaki wywarłaby ona wpływ na ludzkie społeczeństwo? Na te pytania próbowałem odpowiedzieć w powieści „e-Ziemia”. Na ile moja wizja jest przekonująca musi ocenić samodzielnie każdy czytelnik.