Noc Kupalna we współczesnej odsłonie

Nadchodzi najkrótsza noc w roku uroczyście obchodzona, jako święto przesilenia letniego, przez większość tradycyjnych kultur. W rodzimowierczych kulturach słowiańskich nosiło nazwę Nocy Kupalnej, było poświęcone Słońcu i stanowiło manifest radości z nadchodzącego letniego czasu obfitości.

Jakkolwiek pewne elementy obrzędowości przetrwały do dziś zaadaptowane przez chrześcijaństwo, to jednak pierwotne znaczenie święta oraz jego kulturowe znaczenie znikło bezpowrotnie.

Kult solarny był powszechny w społeczeństwach starożytnych. W rodzimowierstwie słowiańskim personifikacją Słońca był Swaróg. Współcześnie czczony jest w hinduizmie pod postacią boga Savitara.

Ciekawym eksperymentem myślowym jest wyobrażenie sobie współczesnej Polski pozostającej wciąż w kręgu rodzimowierczej kultury.

Próbę opisania takiej alternatywnej rzeczywistości podjąłem w opowiadaniu „Świętowit na Księżycu”, gdzie wielowiekowa tradycja funkcjonuje wciąż we współczesnym świecie i zostaje zaadaptowana do jego wymagań.

Natomiast odpowiedź na pytanie, czy rozwój cywilizacyjny w takim alternatywnym świecie byłby faktycznie szybszy, pozostawiam ocenie czytelników.